<p><span style="font-size: 13px;"> Nefret edilesi keşkeler örümcek ağı gibi sarmış dünyamızı. Bitmek tükenmek bilmeyen keşkeler. Geçmişin dehlizlerinde çözülememiş, bir köşede unutulmuş görünse de hafızanın gördüğü ilk aynaya tekrar yansıttığı eksik yaşanmışlıklar, keşkeler. Sıralanmıştır yaşamımızın takvimine. Ne kadar da çoktur dilimizdeki yeri. Ne çok acı, pişmanlık, vicdan azabı, incitmişlik saklarız bu kelimede kim bilir.</span></p> <p>Biz farkına varmadan tükenip giden yolculuğumuzda kaybettiğimiz değerler için ağlar, keşkeleri yaşarız ömrümüzde. İçimizi delip geçen, acıtıp kanatan keşkeleri... Ne unutulan, ne iyileşen keşkeleri... Ne kadar hoyratça davrandığımıza yanarız, keşke deriz yapmasaydık. Ama hep itibar görür yaşamımızda nedense bu keşkeler.</p> <p>Neden böyledir hayat, neden sonradan fark edilir değerler? Neden avuçlarımızın arasındayken sihirli dokunuşlarımızla besleyeceğimiz bu değeler bir gün kaybedebileceğimizi bilmeyi öğrenemediğimizden asla da öğrenemeyeceğimizden yitip gider? Çünkü elimizdeyken varlığına alışmışızdır onların.</p> <p>Sanıyorduk ki hiç gitmeyecek, hiç bitmeyecek, hiç kaybolmayacak, bizimle olacak sevdiklerimiz. Sahip olduğumuz değerler hep kalacak.</p> <p>Varlığın değerini yokluğunu tattığımızda öğrendik biz. Onlara sahipken empatisini kuramadığımız düşüncelerin onlar gidince beynimizde yaşadığını fark ettik. Yanımızdayken üzerine titremediğimiz, sevgi dolu sözcüklerimizi esirgediğimiz sevdiklerimizin değerini sonradan anladık. Onları ne kadar sevdiğimizi kalbimizi nasıl doldurduklarını, onlara olan özlemin tarifsiz olduğunu, çaresiz hissettiğimizi kendimizi onlarsız, onlar yokken keşkelerle başkalarına anlattık. Onlara söylediğimiz olumsuz sözler için "Dilim kopsaydı da keşke demeseydim." diyerek Yaradan'dan af diledik.</p> <p>Çocuklarımızı giydirmenin, doyurmanın, kollamanın, onlara oyuncak almanın yeterli olduğunu sanarak bizimle vakit geçirmek istediklerinde onları başımızdan savmanın keşkelerinin içimizi acıttığını fark ettik. Yıllar sonra onlara dokunmak için uzandığımızda ellerimizin boş kaldığını, yüreğimizin burukluğunu yaşadık. Mutlu olduğumuz anların değerini bizi acı, keder, kasvet sardığında anladık.</p> <p>Bu gezegene geliş amacımız hayatımızı keşkelerle geçirmek olmamalı. Hatalarımızı fark etmenin zamanı geldi.</p> <p>Haydi! Sevdikleriniz gitmeden, onları kaybetmeden, onların yokluğunu tatmadan kendilerine değerli hissettirin onları. Kaybetmeden önce fark edin sahip olduklarınızın değerini.</p> <p>Sevgi dolu geçmişlerle süslü ömürler dileklerimle...</p> <p>Sevgi ve saygılarımla...</p> <p> </p> <p>Kevser Topyıldız Küçük</p> <p>               </p> <p>               </p> <p>                </p>