Hayatımızın huzur ve sevgiyle dolu olması, mutluluk sarmaşığının etrafımızda duvar örmesi, imkânsızı istemek gibi bir şey değil aslında. Huzur verici, yüreklerimizi besleyici iyi şeyler yapmamız, ufak bir tebessüm olarak yansıyan, ama gerçekte kocaman olan kahkahalarımız mutluluk sarmaşığını adım adım büyüten yağmurlardır aslında. 

Bazen sevgi ve saygıyla çizilmiş bir resim, dalından size ulaşmış tek bir çiçek, içten bir bakış, tebessüm, mutlu paylaşımlardır büyüten sarmaşığı… Bunlar yükte hafif, manada yüklü değeri olan hazinelerdir. Bu hazineler gece vakti karanlıkta bile ruhumuza güneşin sızması gibidirler. 

Bu hazineleri çoğaltmak da o kadar kolay ve keyifli ki… Örneğin,  her gün birkaç dakika kendisine teşekkür edecek birini düşündünüz mü? Ya da içinizde bir şükran duygusu ve huzur yaratacak bir kaynağı? Her gün birkaç dakikanızı seveceğiniz bir insanı düşünerek geçirin, bunu düzenli uygulamaya gayret gösterin, göreceksiniz ki yaşamınızda kalbiniz, kırgınlık ve nefrete kepenk vurmuş olacak.

Ben ne yapıyorum biliyor musunuz? Her sabah uyandıktan sonra gözlerimi kapayıp derin soluklar alıyorum, sonra diyorum ki kendi kendime: ‘Bugün kime sevgi göndereyim?’ Telefonu elime alıyorum, kişi listesini buluyorum, gözlerimi kapatıyorum, listeden herhangi birinin adına dokunuyorum. Bazen ailemden biri, bir dostum,  birlikte çalışmış olduğum bir arkadaşım, geçmişimden biri, hatta çok yeni tanıştığım bir insan… Kim olduğu hiç önemli değildir, çünkü amaç aklımın rotasını sevgi yönünde oturtmaktır. Biliyorum ki sevgi insanlığın yaşam temellerindendir. Müthiş bir dönüştürme gücü vardır sevginin, hem alanda hem verende huzur dolu duyguları yüzeye çıkarır.

Sevgimi yönelteceğim kişiyi belirledikten sonra yapacağım tek iş onun da sevgi dolu bir gün geçirmesini dilemek olur. Şöyle bir şey söylerim: ‘Dilerim sevgi ve anlayış gördüğün harika bir gün yaşarsın.’ Birkaç dakika bile sürmeyen bu işlem bittikten sonra yüreğimin o günü yaşamaya hazır olduğunu hissederim. Bu birkaç dakikanın bendeki olumlu etkileri saatler boyu sürer.

Bilmem hiç başınıza geldi mi? Telefonunuzu açıyorsunuz ve sizi arayan kişi, ‘Seni ne kadar çok sevdiğimi söylemek için aradım.’ diyor. Ya da :’Sizin şu özelliğinizi çok beğeniyorum ve takdir ediyorum, bir zamanlar benim için yaptığınız fedakârlık, özveri için size minnet ve teşekkürlerimi iletiyorum.’ diyor. Belki inanmayacaksınız ama o kişinin kendini sevmesine ve kendini değerli hissetmesine, onun çok mutlu bir gün geçirmesine vesile oluyorsunuzdur bir küçücük dokunuşla…

Ben de bu küçücük dokunuşları büyük bir sevgiyle yapıyorum. Kendimi önemli hissettiğim bir düzlemi büyütüp başka insanları da bu düzlemin içine katmaya çalışıyorum. Onlara sevgiyle yaklaştığımda dikkatimin çoğu kez gereğinden fazla ciddiye aldığım basit problemlerden sıyrılmış olduğunu görüyorum, öfkeyle beslenmemiş oluyorum, şükretmeyi öğreniyorum. Arasıra durup, ne mucizelerle dolu olduğunu düşünüyorum, sevebilmenin ne müthiş bir mucize olduğunu…

Diyorum ki, Mevlana’nın cümleleri söyleyenin son sözü: ‘Kalp bir bahçe gibidir. Onda mutlaka bir şeyler bitecektir. O halde güzel şeyler ekin ki güzel şeyler bitsin.’

Sevginiz içinizde saklı kalmasın.

Kevser Topyıldız Küçük