17 Mart 2016 günü sabah saat 15.09’da Türkiye Cumhuriyetinin Kurucusu Mustafa Kemal Atatürk’ün doğduğu şehir olan Selanik’teyiz. 

Hiç vakit kaybetmeden saat 15.45’te Başkonsolosluğumuz binasının da bulunduğu Atatürk’ün doğduğu evin önündeydik. 

Mustafa Kemal Atatürk’ün doğduğu, onun nefes aldığı çocukluğunun geçtiği, bizler için manevi değeri çok büyük olan o muhteşem evi ziyaret ediyorduk. 

Cumhuriyetimizin kurucusu Atatürk evini ziyaret ettikten sonra saat 16.45’te Selanik şehrinin simgesi haline gelen Beyaz Kule’deyiz.

Beyaz Kule: Kanuni Sultan Süleyman döneminde kale olarak inşa edilmiştir. 1912 yılında Selanik Yunanlıların eline geçince kule beyaza boyanmış ve vaftiz merkezi haline getirilmiştir. Adı da oradan gelmiştir. Bazı Tarihçilerimiz bu kule Mimar Sinan tarafından yapılmıştır diyorlar. Kesin bir bilgi yoktur.

Alaca İmaret Camii: Fatih Sultan Mehmet sadrazamlarından İshak Paşa tarafından 1484 yılında yaptırılmıştır. Yıllarca Osmanlıya hizmet veren bu cami şu anda Kültür faaliyetlerinde kullanılmakta sergiler ve tanıtımlar yapılmaktadır.

Zamanımızın kısıtlı olması nedeni ile Rehberimiz Vasilis Klimantakis bizlere her yeri gezdirme arzusunda idi. Hiç vakit kaybetmeden Ortodoks Aziz Dimitrius kilisesini ziyaret ettik.  Evet, yine bu mekânı ziyaret ederken içimizde buruk bir his ve duygu içersinde idik. 550 yıl Osmanlı Devletine cami olarak hizmet veren bu bina bizleri aldı ta ötelere götürdü. Osmanlı o kadar adaletli davranmış ki 550 yıl caminin bir köşesinde Ortodoks Hıristiyanların ibadet etmesi için bir bölüm ayırmış. 

17 Mart günü olan Selanik gezimizi tamamladık ve otelimize yerleştik.

Yorgun olmamıza rağmen hep birlikte günün değerlendirmesini ve bir gün sonraki gezimizin programını yaptık. 

Mübadele sonunda Bafra’ya yerleşen kardeşlerimizin heyecanı bambaşka. Dedeleri ve babalarının göç ettiği yörelerin isimleri ve oralara gitmek görme arzuları had safhada idi. Vatan bildikleri bir bölgeyi zorunlu olarak terk etmek mazilerini, mezarlarını, sevgilerini, aşklarını bırakıp bilmedikleri bir yöne doğru gitmek. 

Fakat hepside şu fikri söylemekten de kendilerini alamıyorlardı. 

“Hele ki dedelerimiz Türkiye’ye gelmişler.” 

Fazla bir yabancılık çekmiyorduk, sanki Türkiye’mizin bir sahil şehrinde gibiydik. Yanımıza gelenlerin çoğu Türkçe konuşuyor ve bizlere ilgi gösteriyorlardı. 

18 Mart sabah dinlenmiş olarak otelimizde yaptığımız kahvaltıdan sonra hiç vakit kaybetmeden Selanik gezimize devam ediyorduk.

Saat 9.30’da Büyük İskender’in de hocası olan Aristedous yani Aristo Meydanındayız. Burası Selanik şehrinin en hareketli meydanı. Şehrin çok sokakları ve caddeleri eski yapı ile köhne bir vaziyette kalmasına rağmen bu meydan modern bir mimari ile bizleri karşılıyordu.

 Atatürk’ün şehrine veda ederek Saat 12.45’te Serez şehrine geldik.

Serez denilince daha önceden merak ettiğim Nazım Hikmet tarafından kaleme alınmış Şeyh Bedrettin destanı aklıma geliyor. Osmanlının bir kazaskeri olan ve Osmanlıya isyan eden bazı tarihçilere göre Osmanlı tahtında söz sahibi olmak arzusunda olan Şeyh Bedrettin Serez şehri meydanında asılarak idam edilmiştir.

Serez’den ayrıldığımızda otobüsümüzün içersinde dilimizde bir türkü buna eşlik eden ses ve saz sanatçılarımız bizleri bir tarihi şehre doğru yola çıkarıyordu.

Drama köprüsü bre hasan dardır geçilmez

Soğuktur suları hasan bir tas içilmez

Anadan geçilir bre hasan yardan geçilmez

At martini de bre hasan dağlar inlesin

Drama mahpusunda bre hasan dostlar dinlesin

Mezar taşlarını bre hasan koyun mu sandın

Adam öldürmeyi bre hasan oyun mu sandın

Drama mahpusunu bre hasan evin mi sandın

At martini de bre hasan dağlar inlesin

Drama mahpusunda bre hasan dostlar dinlesin

Evet Drama’ya doğru yola çıktık..

Bir sonra ki hazırlayacağım yazımda, Drama ve beraber yolculuk ettiğimiz Mübadil kardeşlerimizin bazen hüzün, bazen neşe dolu hatıralarına yer vereceğim.

Sevgili okuyucularım en kısa zamanda buluşmak üzere şimdilik hoşcakalın…

İdris Anarat